หลวงพ่อไปล่ ฉันทสโร

หลวงพ่อไปล่ ฉันทสโร

คอลัมน์ อริยะโลกที่ 6

ขอขอบคุณข้อมูลดีๆจาก Khaosod Online

'หลวงพ่อไปล่ ฉันทสโร' พระเกจิอาจารย์แห่งวัดกำแพง แขวงปากคลอง เขตภาษีเจริญ กรุงเทพฯ ชื่อเสียงของท่านโด่งดังถึงขั้นถูกบรรจุเป็นคำขวัญของเขตบางขุนเทียน คือ "หลวงพ่อไปล่วัดกำแพง แหล่งเกษตรกรรม วัฒนธรรมมอญบางกระดี่ พื้นที่ทะเลกรุงเทพฯ"

อัตโนประวัติ เกิดในสกุล ทองเหลือ เมื่อวันอังคาร เดือน 6 ปีวอก พ.ศ.2403 ภูมิลำเนาอยู่ที่บ้านหมู่ที่ 6 ต.บางบอนใต้ อ.บางขุนเทียน จ.ธนบุรี โยมบิดา-มารดา ชื่อ นายเหลือและนางทอง ทองเหลือ ครอบครัวประกอบอาชีพเกษตรกรรม

เมื่ออายุ 8 ขวบ ได้ไปศึกษาหนังสือไทยและขอมกับหลวงพ่อทัต วัดสิงห์

เข้าสู่ช่วงวัยหนุ่ม ท่านเป็นคนมีใจคอกล้าหาญ มีเพื่อนฝูงมาก ยุคนั้นบ้านบางบอนใต้เป็นแดนนักเลงหัวไม้ เวลามีงานวัด มักจะมีพวกนักเลงนัดตีกันเป็นประจำ ด้วยความที่นายไปล่เองก็เป็นนักเลงหัวไม้ ถูกพรรคพวกยก ย่องให้เป็นลูกพี่ ทำให้บิดามารดาเกรงว่าจะเสียคน จึงขอร้องให้บวชพระให้สักหนึ่งพรรษา ท่านก็ไม่ขัด

เข้าพิธีอุปสมบทที่วัดกำแพง มีหลวงพ่อทัต วัดสิงห์ เป็นพระอุปัชฌาย์, หลวงพ่อพ่วง วัดกก เป็นพระกรรมวาจาจารย์ และหลวงพ่อดิษฐ์ วัดกำแพง เป็นพระอนุสาวนาจารย์ ได้ฉายาว่า ฉันทสโร

หลังจากบวชแล้ว ท่านอยู่จำพรรษาที่วัด กำแพง กรุงเทพฯ ศึกษาพระธรรมวินัย ท่องบทสวดมนต์จนจบทุกบททุกคัมภีร์ จดจำได้แม่นยำ และเกิดเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนา ครบหนึ่งพรรษาแล้วไม่ยอมสึก

พรรษาที่ 2 พยายามจนท่องพระปาฏิโมกข์ได้และขอถ่ายทอดวิชาด้านกัมมัฏฐานและวิปัสสนาธุระกับพระอุปัชฌายะและคู่สวดซึ่งล้วนแต่เชี่ยวชาญทางนี้

ด้านพุทธาคมได้เรียนวิชาเมตตามหานิยม เช่น ผง 108 ขี้ผึ้งสีปากจากหลวงพ่อพ่วง วัดกก เรียนทางคงกระพันชาตรี ทำผ้าประเจียดแดงกับหลวงพ่อดิษฐ์ วัดกำแพง จนมีวิชากล้าแข็ง

แม้ท่านเก่งขนาดไหนแต่ไม่เคยคุยโอ้อวด ชอบดำรงตนแบบสมถะ ไม่ทะเยอทะยานในลาภยศ มีความเป็นอยู่อย่างง่ายๆ กวาดกุฏิเอง ของส่วนตัวทำเอง ไม่เคยใช้ให้ใครทำ ขยันในการทำ วัตรสวดมนต์ เคร่งครัดในพระธรรมวินัย ชอบความมีระเบียบเรียบร้อย

หลวงพ่อเลียบ วัดเลา เคยสนับสนุนให้ท่านได้สมณศักดิ์เป็นพระครู ท่านกลับปรารภว่า "ฉันไม่อยากเป็นครูพระหรอก สอนตัวเองก็พอใจแล้ว เพราะการเป็นพระครู หมายถึงต้องเป็นครูสอนพระ"

นั่นเพราะหลวงพ่อไปล่ ไม่ได้หวังเป็นใหญ่เป็นโต ไม่สนใจเรื่องยศศักดิ์ตามคำกล่าวของคนโบราณ

ส่วนตำแหน่งสมภารท่านก็ไม่เคยสนใจ แต่ขัดชาวบ้านไม่ได้ จำเป็นต้องรับ ใครมีลูกหลาน ส่วนใหญ่จะมาให้ท่านบวช เพราะเลื่อมใสศรัทธา ในจริยวัตรและอยากได้ของขลังของดีจากท่าน

พ.ศ.2478 คณะศิษยานุศิษย์ร่วมกันบำเพ็ญกุศลฉลองอายุให้ท่าน ในงานนี้ได้ออกเหรียญรูปท่านเต็มองค์ห่มลดไหล่สมาธิ เป็นเหรียญหล่อทำรูปคล้ายจอบ

หลวงพ่อไปล่ ชอบนั่งปลุกเสกเดี่ยว และเหตุที่สร้างเหรียญรูปจอบ เพราะจอบเป็นสัญ ลักษณ์เครื่องมือสำคัญในการเพาะปลูก ชาวสวน ชาวนาต้องพึ่งจอบ ซึ่งเหรียญรุ่นนี้มีประสบ การณ์มาก

วัตถุมงคลของหลวงพ่อไปล่ วัดกำแพง นอกจากเหรียญจอบยอดนิยมแล้ว ยังมีเหรียญรูปไข่ เนื้อสัมฤทธิ์และทองเหลืองฝาบาตร ที่ต้องทำเป็นเหรียญหล่อท่านบอกว่าพิธีเข้มข้นกว่าเหรียญปั๊มมาก และเหรียญรุ่นนี้ก็มีประสบการณ์ ดังมาก

หลวงพ่อไปล่มีกระแสจิตกล้าแข็ง คราวหนึ่งพระพุทธพยากรณ์ (เจริญ อุปวิกาโส) วัดอัปสร สวรรค์ (วัดหมู) ศิษย์เอกองค์หนึ่งของพระภาวนา โกศลเถร (หลวงปู่เอี่ยม) วัดหนัง ได้มานิมนต์ให้ไปนั่งปรกในงานหล่อพระ ท่านบอกว่าให้บอกเวลามาว่าพิธีจะเริ่มเมื่อไหร่ แล้วท่านก็นั่งทำสมาธิอยู่ที่กุฏิ โดยไม่ต้องเดินทางมาถึงวัด

พอถึงเวลาปลุกเสก พระอาจารย์ที่นิมนต์มาจะเห็นร่างหลวงพ่อไปล่ปรากฏนั่งสมาธิอยู่ในพิธีด้วย เรื่องนี้เป็นที่โจษจันกันทั่วไป

สำหรับคาถาที่ หลวงพ่อไปล่ ภาวนาเป็นประจำ คือ 'คาถากำแพงแก้ว 7 ประการ' ท่องว่า "พุทธัง ธัมมัง สังฆัง สัตตะระตะมะปะการัง อัมมหากัง สะระณังคัจฉามิ สุสุละละโสโส นะโมพุทธายะ พุทโธพระบังธัมโมพระบัง สังโฆพระบัง"

ให้ภาวนาก่อนนอนทุกคืน คุ้มภัยอันตรายได้ดี พวกศัตรูทำอะไรไม่ได้

หลวงพ่อไปล่ มรณภาพด้วยอาการอันสงบ เมื่อปี พ.ศ.2482 สิริอายุ 79 พรรษา 59

ในวันฌาปนกิจศพมีผู้คนไปร่วมงานกันมากมาย อีกทั้ง ได้เกิดเรื่องปาฏิหาริย์ โดยพวกลูกศิษย์ได้นำพลุ ตะไล ดอกไม้เพลิงมาจุด ปรากฏว่าด้านหมด เนื่องจากหลวงพ่อไปล่ไม่ชอบเสียงอึกทึกครึกโครม

แต่พองานเลิกได้นำมาจุดใหม่ เกิดเสียงดังสนั่นหวั่นไหว กลายเป็นเรื่องเล่าขานมาจนทุกวันนี้